2 Chronicles 20

1 Chronicles  «  2 Chronicles 19  ‹  2 Chronicles 20  ›  2 Chronicles 21  »  Ezra

ՊԱՏԵՐԱԶՄ ՍԷԻՐԻ ԴԷՄ

Ասկէ ետք՝ Մովաբի որդիները, Ամմոնի որդիները, եւ անոնց հետ ¹Ամմոնացիներէն ալ պատերազմելու եկան Յովսափատի դէմ։

Ուստի գացին ու Յովսափատի պատմեցին՝ ըսելով. «Քեզի դէմ ծովուն միւս կողմէն՝ Սուրիայէն մեծ բազմութիւն կու գայ, եւ ահա՛ անոնք Ասասանթամարի (այսինքն՝ Ենգադդիի) մէջ են»։

Յովսափատ վախցաւ. Տէրը փնտռելու ²հետամուտ եղաւ՝՝, ու ծոմապահութիւն յայտարարեց ամբողջ Յուդայի մէջ։

³Յուդայեանները հաւաքուեցան՝ որպէսզի Տէրոջմէն օգնութիւն խնդրեն. Յուդայի բոլոր քաղաքներէն ալ Տէրը փնտռելու եկան։

Յովսափատ Տէրոջ տան մէջ՝ նոր գաւիթին առջեւ կայնեցաւ, Յուդայի ու Երուսաղէմի համախմբումին մէջ,

եւ ըսաւ. «Ո՛վ Տէր, մեր հայրերո՛ւն Աստուածը, դուն այն Աստուածը չե՞ս՝ որ երկինքը կը բնակիս ու կը տիրես բոլոր ազգերու թագաւորութիւններուն վրայ. քու ձեռքիդ մէջ այնպիսի կարողութիւն եւ զօրութիւն կայ, որ ո՛չ մէկը կրնայ ⁴քեզի դիմադրել՝՝։

Դուն չե՞ս, ո՛վ մեր Աստուածը, որ այս երկրին բնակիչները վտարեցիր քու ժողովուրդիդ՝ Իսրայէլի առջեւէն, ու զայն յաւիտեան տուիր քու սիրելիիդ՝ Աբրահամի զարմին։

Անոնք հոն բնակեցան, եւ հոն քեզի սրբարան մը կառուցանեցին՝ քու անունիդ համար, ըսելով.

“Երբ մեր վրայ չարիք գայ — սուր, դատաստան, ժանտախտ, կամ սով —, եթէ մենք այս տան առջեւ եւ քու առջեւդ կայնինք (քանի այս տան մէջ քու անունդ կայ) ու մեր տագնապին մէջ քեզի աղաղակենք, լսէ՛ եւ ազատէ՛ մեզ”։

Ահա՛ հիմա Ամմոնի ու Մովաբի որդիները, եւ Սէիրի լերան բնակիչները,— որոնց մէջ մտնել չթոյլատրեցիր Իսրայէլի որդիներուն՝ երբ Եգիպտոսի երկրէն կու գային, ուստի անոնցմէ հեռացան ու զանոնք չբնաջնջեցին,—

ահա՛ անոնք մեզ ի՛նչպէս կը վարձատրեն. կու գան մեզ վռնտելու քու ստացուածքէդ, որ մեզի տուիր՝ անոր տիրանալու։

Ո՛վ մեր Աստուածը, զանոնք պիտի չդատե՞ս. արդարեւ մեզի դէմ եկող այս մեծ բազմութեան առջեւ ոյժ չունինք, ու չենք գիտեր ի՛նչ ընելու ենք. ուստի մեր աչքերը ⁵քեզի կ’ուղղենք՝՝»։

Բոլոր Յուդայեանները Տէրոջ առջեւ կայնած էին՝ իրենց մանուկներով, կիներով ու որդիներով։

Այն ատեն Ասափի որդիներէն Ղեւտացի Մաթանիայի որդիին՝ Յէիէլի որդիին՝ Բանեայի որդիին՝ Զաքարիայի որդիին՝ Յազիէլի վրայ Տէրոջ Հոգին ⁶եկաւ համախմբումին մէջ,

եւ ան ըսաւ. «Ո՛վ Յուդա ու Երուսաղէմի բնակիչներ, եւ դո՛ւն, Յովսափատ թագաւոր, ուշադի՛ր եղէք. Տէրը ձեզի սա՛ կը յայտարարէ. “Մի՛ վախնաք ու մի՛ զարհուրիք այս մեծ ⁷բազմութենէն, քանի պատերազմը ձերը չէ, հապա՝ Աստուծոյ”։

Վաղը իջէ՛ք անոնց դէմ. ահա՛ անոնք Ասիսի զառիվերէն պիտի բարձրանան, եւ զանոնք ձորին ծայրը պիտի գտնէք, Յերուէլի անապատին առջեւ։

Այս պատերազմին մէջ դուք պիտի չպատերազմիք. դուք ներկայացէ՛ք ու հանդա՛րտ կեցէք, որպէսզի Տէրոջ ձեզի համար իրագործած փրկութիւնը տեսնէք։ Ո՛վ Յուդա ու Երուսաղէմ, մի՛ վախնաք եւ մի՛ զարհուրիք. վաղը դո՛ւրս ելէք՝ անոնց դիմաց, ու Տէրը ձեզի հետ պիտի ըլլայ»։

Այն ատեն Յովսափատ դէմքը մինչեւ գետին խոնարհեցուց, եւ ամբողջ Յուդան ու Երուսաղէմի բնակիչները Տէրոջ առջեւ երեսի վրայ ինկան եւ Տէրոջ երկրպագեցին։

Կահաթեաններու որդիներէն ու Կորխեաններու որդիներէն եղող Ղեւտացիները կայնեցան եւ Տէրը՝ Իսրայէլի Աստուածը յոյժ բարձր ձայնով գովաբանեցին։

Առտուն՝ կանուխ ելան, ու Թեկուէի անապատը ⁸գացին։ Մինչ ⁹կ’երթային, Յովսափատ կայնեցաւ եւ ըսաւ. «Ո՛վ Յուդա ու Երուսաղէմի բնակիչներ, ինծի՛ մտիկ ըրէք. հաւատացէ՛ք Տէրոջ՝ ձեր Աստուծոյն, եւ ապահով պիտի ըլլաք. հաւատացէ՛ք անոր մարգարէներուն, ու պիտի յաջողիք»։

Ժողովուրդին հետ խորհրդակցելով՝ Տէրոջ երգողներ ¹⁰նշանակեց, որպէսզի զինեալներուն առջեւէն ¹¹երթալով՝ Տէրը սուրբ ¹²զարդարանքով գովաբանեն եւ ըսեն. «Ներբողեցէ՛ք Տէրը, որովհետեւ անոր կարեկցութիւնը յաւիտենական է»։

Երբ անոնք օրհներգն ու գովաբանութիւնը սկսան, Յուդայի դէմ եկող Ամմոնի եւ Մովաբի որդիներուն ու Սէիրի լերան բնակիչներուն դէմ Տէրը դարան դրաւ, եւ անոնք պարտուեցան։

Արդարեւ Ամմոնի ու Մովաբի որդիները Սէիրի լերան բնակիչներուն ¹³վրայ յարձակեցան՝՝, որպէսզի զանոնք անճիտեն եւ բնաջնջեն։ Երբ Սէիրի բնակիչները հատցուցին, իրարու օգնեցին որ զիրար կոտորեն։

Երբ Յուդայեանները անապատին մէջ եղող դիտանոցը հասան՝ այդ բազմութեան նայեցան, եւ ահա՛ անոնց դիակները գետինին վրայ փռուած էին. ո՛չ մէկը ազատած էր։

Այն ատեն Յովսափատ եւ իր ժողովուրդը անոնց աւարը կողոպտելու գացին. անոնց մէջ շատ ինչք գտան՝ դիակներուն ¹⁴հետ, նաեւ ցանկալի իրեր, ու իրենց համար կորզեցին, այնքան՝ որ ա՛լ չէին կրնար փոխադրել։ Աւարը երեք օր հաւաքեցին, որովհետեւ յոյժ շատ էր։

Չորրորդ օրը՝ Օրհնութեան հովիտը հաւաքուեցան, ¹⁵ուր Տէրը օրհնեցին. հետեւաբար այդ տեղին անունը Օրհնութեան հովիտ կոչուեցաւ մինչեւ այսօր։

Բոլոր Յուդայի ու Երուսաղէմի մարդիկը վերադարձան. ¹⁶Յովսափատի գլխաւորութեամբ՝՝ Երուսաղէմ վերադարձան ուրախութեամբ, քանի որ Տէրը զիրենք ուրախացուցած էր՝ իրենց թշնամիներէն ազատելով։

Տաւիղներով, քնարներով եւ փողերով Երուսաղէմ՝ Տէրոջ տունը գացին։

Բոլոր երկիրներու թագաւորութիւններուն վրայ Աստուծոյ երկիւղը ինկաւ, երբ լսեցին թէ Տէրը Իսրայէլի թշնամիներուն դէմ պատերազմեցաւ։

Յովսափատի թագաւորութիւնը հանդարտեցաւ, եւ իր Աստուածը զինք շրջակայքին մէջ հանգստացուց։

ՅՈՎՍԱՓԱՏԻ ԻՇԽԱՆՈՒԹԵԱՆ ՎԱԽՃԱՆԸ (Գ. Թագ. 22. 41-50)

Յովսափատ Յուդայի վրայ թագաւորեց. երեսունհինգ տարեկան էր՝ երբ թագաւոր եղաւ, ու Երուսաղէմի մէջ քսանհինգ տարի թագաւորեց։ Իր մայրը Սաղիի աղջիկն էր՝ Ազուբա անունով։

Ան իր հօր՝ Ասայի ճամբայէն ընթացաւ. անկէ չշեղեցաւ, եւ ըրաւ ինչ որ Տէրոջ ¹⁷առջեւ ուղիղ է։

Սակայն բարձր տեղերը չհանուեցան. ժողովուրդը տակաւին իր սիրտը չէր ¹⁸տրամադրած իր հայրերուն Աստուծոյն։

Յովսափատի մնացեալ արարքները, առաջիններն ու վերջինները, ահա՛ գրուած են Անանիի որդիին՝ Յէուի ¹⁹Յուշագրութեան մէջ, որ Իսրայէլի Թագաւորներու գիրքին մէջ ²⁰զետեղուած է։

Ասկէ ետք Յուդայի Յովսափատ թագաւորը դաշնակցեցաւ ամբարշտութիւն գործող Իսրայէլի Ոքոզիա թագաւորին հետ։

Անոր հետ ընկերակցեցաւ, որպէսզի Թարսիս գացող նաւեր շինեն. Գասիոն-Գաբերի մէջ շինեցին նաւերը։

Մարեսացի Դոդիայի որդին՝ Եղիազար Յովսափատի դէմ մարգարէանալով ըսաւ. «Քանի դուն Ոքոզիայի հետ դաշնակցեցար, Տէրը քու գործդ ²¹քանդեց»։ Նաւերը փշրուեցան, ու չկարողացան Թարսիս երթալ։